3:00 Een uur later dan gisteren. Dit doordat mijn vrouw ingeloot was in een specifieke groep van de 40 km. Starttijd 6:00. Lekker vroeg zodat ze vooraan kon starten en zo niet hoeft te zigzaggen tussen alle mensen om ze in te halen. Tja, er zijn verscheidene tactieken die de revu passeren in de wandelsport. Zo stonden we al om 5:15 bij de Wedren en zagen we de vele studentes al laveloos hun alcohol-modus te verwerken met gelal, gelach en geschreeuw. Dit alles geheel positief. Aan de jongeren valt niks te twisten. Ze zijn vol lof over de wandelaars en over de organisatie.
Om 6:00 gingen de hekken open en met scanners werden de bandjes gescand. Dit was nodig om je zo als loper te laten beginnen aan de km-vreter. Dit hele schouwspel trachtte ikzelf als fotograaf vast te leggen dmv een lange sluitertijd en de focus op de scanpersoon te richten. Hierdoor krijg je de hele meute wachtenden die vervolgens werden gescand en naar hun wandel-avontuur begaven mooi in 1 beeld.
Vandaag was de dag van Goesbeek. De dag van de vele schoonheden die Nijmegen en omstreken konden laten zien aan de wandelaars. Met als hoogtepunt de zeven heuvelen nabij Goesbeek. De tocht ging eerst richting Mook. Één van de vele kleine plaatsjes waar de vierdaagse doorheen ging. Voor menig bewoner van deze plaatjes is de vierdaagse het mooiste evenement en waar ze halsreikend naar uitkijken. Zo ook in Mook. De straten gevuld met vlaggen, slingers en tafels met daarop lekkernijen. Maar ook sproeiers, volle emmers met water, etc om zo de lopers enige verkoeling te brengen in de warmte.
Na Mook ging mijn tocht naar het noorden. Naar berg en dal om precies te zijn. Ik moest dit kleine plaatsje via een omweg bereiken en vertrok op tijd, aangezien dit voor mij vorig jaar een knel- en stresspunt bleek te zijn. Al doende leert men. Zo stond ik 1,5 uur later in het dorpje waar de zeven heuvelen eindigde. Om de ambiance van deze zware tocht te benadrukken liep ik een paar heuvels af, tegen de richting in. Al vrij snel kwam ik al een paar 50 km lopers tegen die in snel-wandel tempo richting de finish gingen. Niet snel daarna torende de heuvels tussen het natuurlandschap uit. Wat een pracht omgeving. Een omgeving die ik zeker nog aan zou doen zonder de vele mensen er om heen. In de verte kwamen al de eerste groepen wandelaars aan die zich langs de campers van de kijkers een weg baande over de heuvels richting Berg en Dal. De groepen werden al gauw slierten en niet snel daarna zag je het asfalt niet meer. Een slang aan mensenmenigte slingerde zich een weg door de natuur. Een pracht gezicht. Door in de nabij gelegen weilanden te lopen probeerde ik toch aparte composities te nemen. Dit is op veel punten gelukt. Ik wilde hier net als op de dijk al gauw een hele dag vertoeven, maar mijn vrouw ging zoals alle vorige dagen als een raket. Op tijd bij de afgesproken tijd zijn om haar toch bemoedigende woorden toe te spreken was dus het volgende plan.
De bemoedigende woorden had ze niet echt nodig. Het ging goed en de blaar waar ze gister last van had, was goed geheeld en ze wou dus lekker vaart maken om op tijd weer de schoenen uit te trekken en het heerlijke gevoel weer te omarmen. Op naar de Wedren dus. Doordat de aankomst bij de Wedren aan de andere kant was en mede door haar snelheid heb ik haar niet over de finish zien komen. Maar bij de eerste blikken na de finish zag ik al snel de glimlach opkomen. Een goed geslaagde loop en reportage dag. Nog 1 dag te gaan.
Leave a reply